تاثیر توانبخشی شناختی مبتنی بر حرکت بر بهبود توجه پایدار و انعطافپذیری شناختی کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی

مقدمه و اهداف اختلال نقص­توجه و بیش­فعالی، اختلالی عصب-تحولی است. نقص کارکردهای اجرایی خصیصه فراگیر این اختلال محسوب می­شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثربخشی توانبخشی شناختی مبتنی بر حرکت بر بهبود توجه پایدار و انعطاف­پذیری شناختی در کودکان مبتلا به اختلال نقص­توجّه/بیش­فعالی می­باشد. مواد و روش ها پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی که در آن از طرح کارآزمایی بالینی تصادفی (پیش­آزمون-پس­آزمون با گروه کنترل) استفاده شده است. در مطالعه حاضر30 کودک 7 تا 12 ساله مراجعه­کننده به کلینیک­های شهر تهران که توسط روان پزشک دارای تشخیص اختلال نقص توجّه/بیش فعالیبودند با استفاده از نمونه­گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند.توجه پایدار و انعطاف­پذیری شناختی با آزمون­های ثبت توجه و ردیابی الف و ب ارزیابی شد. داده­های پژوهش حاضر با آزمون آماری  tمستقل، تحلیل واریانس آمیخته و به کمک نرم­افزار  SPSS20مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نتایج به دست آمده از پژوهش نشان داد که در توجه پایدار (01/0>P) و انعطاف­پذیری شناختی (01/0>P) گروه درمان بعد از مداخله بهبود حاصل شد. به این صورت که در پیش آزمون تفاوت چندانی بین گروه کنترل و آزمایش در توجه پایدار و انعطاف­پذیری شناختی دیده نشد، امّا در پس آزمون نمرات گروه آزمایش به طور معناداری از گروه کنترل افزایش یافته بود. نتیجه گیری نتایج حاصل از تحلیل آماری داده­ها نشان می­دهد که با در نظر گرفتن گروه کنترل و درمان توانبخشی شناختی مبتنی بر حرکت موجب تقویت توجه پایدارو انعطاف­پذیری شناختی کودکان مبتلا به اختلال نقص­توجّه/ بیش­فعالی شده است.